On November 9, 2022, His Eminence Manila Archbishop Jose F. Cardinal Advincula presided over the mass for the anniversary of the Canonical Coronation of Our Lady of Peñafrancia.
In his homily, he greeted the different priests, deacons, seminarians, nuns, religious and laity in attendance most especially Rev. Fr. Carmelo Arada who was celebrating his 17th ordination anniversary.
“Natitipon tayo ngayong umaga upang magpasalamat para sa mga natamo nating biyaya at pagpapala mula sa Diyos sa pamamagitan ng pananalangin ng Mahal na Birheng Maria, ang Birhen ng Peñafrancia. Tatlumpu’t pitong taon na ang lumipas mula noong koronahan ni Cardinal Sin sa atas ni Pope John Paul II ang imahen ng Mahal na Birhen ng Peñafrancia ng Maynila sa Luneta Grandstand. Happy anniversary sa inyong lahat!”
Cardinal Advincula reminded the faithful that crowning an image of Mary recognizes her as queen of the parish, hearts, and family and at the same time recognizing Christ as the king.
“Mga kapatid, sa tuwing kinokoronahan ang imahen ni Maria, kinilala natin siya bilang reyna ng ating parokya, ng ating mga pamilya, ng ating mga puso. Siya ang ating reyna sapakat siya ang Ina ni Hesus na ating hari.”
On the first reading, Cardinal Advincula mentioned the temple promised by God that contains flowing water inhabited by fishes symbolizing a person’s life, that is if it doesn’t flow it won’t be habitable.
“Sa templong ito, dumadaloy at umaagos ang tubig, kaya naman ito ay buháy na buháy, at pinamamahayan ng samu’t saring isda. Ang agos ng tubig ay sagisag ng pag-agos ng búhay; kapag hindi dumadaloy ang tubig, mapapanis ito, at hindi makapagtaglay ng búhay.”
He connects this with Mary stating that just like her, we must live by letting the grace of God flow through us towards others.
“Kaya naman, mga kapatid, katulad ni Maria na ating Reyna, katulad ng buháy na tubig, padaluyin din natin ang búhay sa isa’t isa. Sa halip na maging gánid at madamot, maging daan tayo upang umagos ang biyaya mula sa Diyos patungo sa kapwa.”
Just like Mary, she too, was a temple as she accepted the Holy Spirit in her heart which became a way to unite the Christians as seen during the crucifixion of Christ and the Descent of the Holy Spirit where she gathered all of Christ’s disciples.
“Gayun din ng misteryo ng pagkareyna ni Maria; bilang buhay na bato sa banal na gusali ng Diyos, tinanggap niya ang Espiritu Santo sa kanyang puso, at naging daan siya upang magkaisa ang mga Kristiyano, lalo na sa gitna ng mahihirap na panahon. ”
In the Gospel, Cardinal Advincula describes Christ’s love and care for the Father’s temple.
“Ang buháy na apoy ay sagisag nang malalim at taimtim na pagmamahal para sa katarungan at alang-alang sa mga nahihirapan. Walang pagmamahal ang taong aandap-andap ang malasakit sa kapwa, o papatay-patay sa pananalig sa Diyos. Kapag naisaloob natin ang pag-ibig ng Hesus, ang alab ng puso sa dibdib natin ay buhay! (cf. Lk 24:2).”
Just like Christ he describes Mary’s burning love and compassion when she accepted becoming the mother of the savior.
“Gayundin ang misteryo ng pagkareyna ni Maria. Kaisa ni Hesus, ang puso niya ang nag-aalab sa pag-ibig at pagkalinga. Binuhos niya ang kanyang sarili sa pagiging ina ni Hesus. Iniligtas niya si Hesus mula sa panganib noong sanggol siya; hinanap niya si Hesus noong minsa’y mawaglit sa Templo; at sinamahan niya si Hesus magpahanggang sa krus.”
Lastly he summed up his homily by stating that the living water, living rock, and living fire represent charity, solidarity, and love that are part of the mysteries of Mary’s queenship and the mission of priesthood.
“Buháy na tubig, buháy na bato, at buháy na apoy: tanda ng pagbibigay, pagbubuklod, at pagmamahal. Ito ang misteryo ng pagkareyna ni Maria; ito rin ang misteryo ng pagkapari ng mga lingkod ni Kristo; ito ang misteryo ng paglilingkod ni Father Jek at ng lahat ng mga pari.” (Mio Angelo Hermoso/SOCOM-Vicariate of Santa Clara de Montefalco)
